Archiwum Narodowe w Pradze (Národní archiv Praha) opublikowało na swoich stronach internetowych dźwiękowy portret czeskiego barda, poety i grafika Karla Kryla, a jednocześnie wydał książkę pt. „Ahoj občani!“ Karel Kryl proti vnitřní nesvobodě, („Witajcie obywatele!” Karel Kryl przeciwko wewnętrznemu brakowi wolności), autorstwa Jakub Šlouf, Jiří Křesťan, Miroslav Šepták, Pavel Mücke.

Karel Kryl – czeski bard Praskiej Wiosny 1968 r., poeta, grafik, główny przedstawiciel czechosłowackiego antykomunistycznego protest songu lat 1963–1989, bard Praskiej Wiosny 1968 r., działacz emigracyjny, urodził się 12 kwietnia 1944 r. w Kromieryżu (Kroměříž). Wyemigrował do Niemiec w 1969 r., gdzie współpracował z Radiem Wolna Europa”. Po 1989 r. wrócił do kraju, ale ostatecznie w nim nie zamieszkał, pozostając w Monachium. W wywiadach dla mediów i w swojej twórczości bezkompromisowo krytykował wydarzenia aktualne społeczne. Pisał muzykę i teksty piosenek, a jego repertuar obejmował zarówno piosenki satyryczne i poważne, ukazujące społeczeństwo, jak i poetyckie oraz melancholijne ballady. Miał przydomek „poeta z gitarą”. Zmarł 3 marca 1994 r. w Monachium.

W styczniu 2025 r. Państwowe Archiwum Obwodu Lwowskiego opublikowało na swojej stronie internetowej kolejne skany materiałów archiwalnych, m.in. spraw karnych z lat 1939-1950 z zespołu „Wydział Śledczy NKWD w obwodzie lwowskim” czy akt b. Urzędu Nadzoru Budowlanego Królewskiego Stołecznego Miasta Lwowa:Державний архів Львівської області.

Stowarzyszenie Czeskich Archiwistów (Česká archivní společnost) opublikowała pierwszy komunikat i zaproszenie na 20. Krajową Konferencję Archiwalną, która odbędzie się w dniach 27.–29. maja 2025 r. w Centrum Kongresowym „Aldis” w Hradcu Kralove. Wybór miejsca obrad nie jest przypadkowy. Hradec Králové obchodzi bowiem w 2025 r. 800-lecie swojego powstania.
Istniejąca od X w. osada zbiegu rzeki Łaby i Orlicy została w 1225 r. przez króla Czech Przemysława Ottokara I, podniesiona do rangi miasta królewskiego, obejmującego zamek wraz z osadą handlową i ośrodkiem rzemiosła. Hradec szybko stał się głównym ośrodkiem Czech wschodnich, pełniąc jednocześnie rolę wdowiego uposażenia czeskich królowych. Dziś miasto pełni funkcję jednego z dwóch głównych, obok Pardubic, ośrodków administracyjnych, ale i przemysłowo-handlowo-usługowych, jak i kulturalnych tego regiony, będąc jednocześnie ważnym czeskim ośrodkiem akademickim, m.in. Uniwersytet Hradec Králové (Univerzita Hradec Králové – UHK). Na początku 2024 r. liczył sobie prawie 94 tys. mieszkańców, będąc ósmym pod względem liczby ludności miastem w Czechach.

Jednym z najstarszych na świecie przedsiębiorstw zajmujących się fotografią jest Archiwum Fotograficzne Alinari we Florencji. Firma została założona  w 1852 r. przez Leopolda Alinariego, który jako pierwszy we Florencji założył zakład fotograficzny. W 1863 r. dołączyli do niego bracia Giuseppe i Leonardo. We trzech utworzyli na ulicy Nazionele (dziś Largo Alinari) firmę F.lli. Alinari (Bracia Alinari). Firma od 1885 r. prowadziła także wydawnictwo. W 1920 r. stała się ona własnością toskańskich arystokratów, którym przewodził baron Ricasolio, a w 1957 r. przeszła w ręce Vittorio Ciniego, który wzbogacił jej zasoby fotograficzne o zbiory Brogiego, Andersona, Chauffier i Fiorentiego. W połowie lat siedemdziesiątych XX wieku majątek Alinari przejęła rodzina Zevi, która w 1977 r. zorganizowała dużą wystawę, prezentując szerokiej publiczności bogate zbiory. Wystawa odniosła sukces uświadamiając publiczności i naukowcom wartość historyczną fotografii, ale także spuścizny aktowej Alinari. Przejście majątku Alinari w 1982 r. do rodziny De Polo z Triestu otworzyło nowy rozdział w dziejach spuścizny fotograficznej. Nowi właściciele utworzyli Narodowe Muzeum Fotografii Alinari (Museo Nazionale Alinari della Fotografia) oraz zainicjowali nową strategię gromadzenia i wykorzystywania zasobu fotograficznego. Obecnie jest to utworzona w 2020 r. fundacja „Fondazione Alinari per la Fotografia”, której celem jest promowanie powszechnie kultury obrazów fotograficznych, zawartych w spuściźnie Alinari. Założycielem fundacji jest Region Toskania.