Ilustracja wykonana z użyciem "Wikipedia logo bronce" by User:Nohat [CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons"

Archiwa to repozytoria dziedzictwa kulturowego człowieka które, zachowując oryginalne dokumenty i artefakty z przeszłości, odzwierciedlają wspólną historię. Ich zadaniem jest chronić te zasoby i udostępniać je wszystkim. Misją Wikipedii jest jest dostarczyć podstawową wiedzę, udostępniając ją swobodnie i bez ograniczeń. Archiwa są więc naturalnym kandydatem do współpracy z Wikipedią, do wykorzystania zasobów i możliwości obu z nich. Artykuł ten jest częściowo oparty na doświadczeniach układu partnerskiego Instytutu Piłsudskiego z Wikipedią w ciągu ostatniego półtora roku.

Dlaczego Wikipedia?

Wikipedia jest największą encyklopedią, dostępną dla wszystkich. Każdy, kto ma dostęp do Internetu może korzystać z niej korzystać. Wikpedia ma około pół miliarda odsłon miesięcznie, 250 wersji językowych i zawiera około 20 milionów artykułów. (Polska wersja ma ponad milion artykułów i jest w pierwszej dziesiątce na świecie). Użytkownicy coraz częściej sięgają po Wikipedię dla uzyskania podstawowych informacji na każdy temat, zwłaszcza dotyczy to młodszego pokolenia, dla którego komputer i internet to narzędzia codziennego użytku.

Coroczna impreza organizowana jest przez   CineGraph i Bundesarchiv (Archiwum Federalne) we współpracy z DFG (Deutsche Forschungsgemeinschaft)  w ramach projektu badawczego "Historia Filmu Dokumentalnego w Niemczech 1945-2005". CineFest jest miejscem spotkań  dla filmowców, historyków filmu, archiwistów, techników filmowych i licznych miłośników X muzy. To znamienite grono zebrało się w Hamburgu w dniach od 15 do 23 listopada. Na festiwalu prezentowane były znane i zapomniane klasyki filmowe oraz odkrywane na nowo skarby niemieckiego dziedzictwa filmowego. Tegorocznej edycji towarzyszyło przewrotnie sformułowane motto NEUE WEGE IM DOKUMENTARISCHEN GEGEN?ÖFFENTLICHKEIT! (ponieważ brak jednoznacznego odpowiednika w języku polskim, roboczo nazwałabym to zjawisko „strefą niezależnej komunikacji społecznej)  i poświęcone było   nowym sposobom dokumentowania rzeczywistości  w dokumentalnej sztuce filmowej od lat 60-tych do współczesności. Licznym pokazom filmowym towarzyszył kongres naukowy 27 Internationale Filmhistorische Kongress  w dniach 20.–22 listopada.

Sposób ukazywania świata i zjawisk społecznych  w  filmie dokumentalnym  w latach 60 –tych uległ zasadniczej zmianie. Przez zastosowanie  kamery  z taśmą filmową 16 mm i nowoczesnej (wówczas)  techniki rejestracji, można było „podejść bliżej” nagrywanych wydarzeń, a wręcz rejestrować je z samego ich centrum, co wcześniej nie było możliwe. Pojawiły się wówczas lekkie przenośne kamery oraz w późniejszym okresie technika video,  a sam sprzęt nagrywający stawał się coraz bardziej dostępny. To z kolei miało ogromny wpływ na styl prezentacji obrazu dokumentalnego  oraz dobór  tematów. Te zmiany techniczne zbiegły się w czasie z  bardzo dynamicznymi  zjawiskami społecznymi lat 60-tych takimi  jak, protesty społeczne przeciwko wojnie w Wietnamie, energii atomowej, ruchy ekologiczne, rewolty młodzieżowe, postępująca liberalizacja społeczna. Ponieważ oficjalne media -dzisiaj powiedzielibyśmy media głównego nurtu - często ignorowały te zjawiska, lub przedstawiły je w krzywym zwierciadle, pojawiły się jako reakcja na to alternatywne, niezależne formy przekazu.

Ukazały się dwa ostatnie numery periodyku Międzynarodowej Rady Archiwów „COMA”, oba poświęcone materiałom prezentowanym w trakcie Międzynarodowego Kongresu Archiwów w Brisbane w Australii w 2012 r. Pierwsza wolumin (Comma 2012:2) zebrał teksty ukazujące zagadnienia ewolucji technicznych i funkcjonalnych archiwów w XXI w. Drugi numer (Comma 2013:1) zebrał teksty poświęcone identyfikacji środowiska archiwalnego z punktu widzenia samego zawodu archiwisty oraz użytkowników.
Polskim akcentem jest, opublikowane w numerze 2013:1, wystąpienie Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych prof. Władysława Stępniaka, Identity: Can archives and archivists contribute to fostering and preserving local, regional, and national identities?
Oba numery wydane przez Liverpool University Press.

Dwudniowa konferencja z cyklu „Warszawska Jesień Archiwalna” została zorganizowana przez Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Pamięci Narodowej, Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych, Polską Akademię Nauk Archiwum w Warszawie oraz Polskie Towarzystwo Archiwalne. Tegoroczna edycja konferencji była poświęcona problematyce zachowania źródeł archiwalnych do historii miasta, ich tematyce i zawartości oraz zróżnicowaniu warsztatu badawczego współczesnego archiwisty. Program konferencji podzielony był na kilka bloków tematycznych: Warszawa na fotografii, Architektura i przestrzeń, Społeczeństwo, Muzyka i język w Warszawie oraz blok poświęcony Miastu wydarzeniom i ludziom związanym z Warszawą.