W Szwajcarii od wielu już lat przygotowywano się do zagadnień związanych z całościowym  postępowaniem z dokumentacją elektroniczną, głównie  z problemem zabezpieczania jej i długoterminowego przechowywania. W tym miesiącu  mija 10 lat działalności Centrum Koordynacyjnego do spraw Trwałej Archiwizacji  Dokumentacji Elektornicznej - Koordinationsstelle für die dauerhafte Archivierung elektronischer Unterlagen w skrócie KOST. KOST założone zostało 12 listopada 2004 roku, ale jego powstanie poprzedziło opracowanie w 2002 roku 10 letniej strategii określającej perspektywy i plan działań. Jednym z głównych wniosków zawartych w strategii badań była potrzeba ustanowienia stałego organu, który gwarantowałby wysoki poziom wiedzy i skupienia się na istotnych kwestiach, co nie jest możliwe w większości średnich i mniejszych archiwów. Centrum prowadzone jest wspólnie przez Szwajcarskie Archiwum Federalne (Schweizerisches Bundesarchiv),  Archiwum Księstwa Liechtensteinu (Landesarchiv Fürstentum Liechtenstein oraz pozostałe archiwa kantonale i  wiele archiwów komunalnych w celu dostarczania fachowej wiedzy  na temat cyfrowej archiwizacji, która jest niezbędna  wszystkim archiwom, ale tylko największe z nich stać na działania niezależnie i samodzielność w tym zakresie.

W dniu 11 listopada 2014 r. w Archiwum Państwowym w Mediolanie (Archivio di Stato di Milano) odbyła się prezentacja i promocja nowego włoskiego podręcznika do archiwistyki.
Podręcznik jest pracą zbiorową wybitnych włoskich archiwistów związanych ze szkołami archiwistyki i paleografii funkcjonującymi przy większości włoskich archiwów i włoskimi uniwersytetami. Zredagowały podręcznik kobiety, naukowcy: Linda Giuva, docent Uniwersytetu w Sienie i Maria Guercio, profesor rzymskiego uniwersytetu La Sapienza.

Grabieży archiwaliów nie zapoczątkowano w XX stuleciu. Praktykowane było przez pojedyncze osoby i całe państwa od stuleci. Jednym z okresów, w którym na masową skalę dochodziło do rabunków dzieł sztuki i archiwów, był wiek XVII. Szczególnie odznaczyli się w tym zakresie Szwedzi, których wojska – podbijające kraje niemieckie w czasie wojny trzydziestoletniej, czy później Rzeczpospolitą – wywoziły za Bałtyk wszystko, co tylko wydawało im się cenne. Niewiele z tych dokumentów wróciło do swych pierwotnych siedzib. Do takich wyjątków należą materiały archiwalne prezentowane obecnie na wystawie w Morawskim Ziemskim Archiwum w Brnie.
Dnia 12 listopada 2014 r. w wielkiej sali Morawskiego Ziemskiego Archiwum w Brnie (Moravský zemský archiv v Brně) otwarto wystawę zatytułowaną „Zwrócone łupy szwedzkie” (Navrácená švédská kořist). Pokazano na niej rękopisy, zrabowane w Czechach przez wojska szwedzkie pod koniec wojny trzydziestoletniej, które udało odzyskać się w 1878 roku, dzięki uporowi i wieloletnim zabiegom morawskiego historyka, księdza Beda Dudíka.

W dniach 20 – 21 listopada 2014 r. odbędzie się kongres naukowy z okazji 140 lecia Archiwum Państwowego w Bolonii. Temat: „Przeszłość przed nami”. (Il passato davanti a noi”). Kongres odbędzie się w pracowni naukowej archiwum. Jego współorganizatorem jest stowarzyszenie miłośników archiwum o nazwie „Chiostro dei Celestini” (Klasztor Celestynów). Stowarzyszenie liczące ponad 150 osób ma za cel poznawać spuściznę przechowywaną w Archiwum Państwowym w Bolonii, a przez to promować regionalne inicjatywy kulturalne. Nazwa stowarzyszenia związana jest z siedzibą archiwum państwowego, którą są zabudowania Klasztoru Celestynów. Klasztor powstał w Bolonii w połwie XIV w. i istniał do 1797 r. Obiekt jest monumentalny. Jego centralnym punktem  jest kościół San Giovanni Battista dei Celestini umiejscowiony na fundamentach teatru rzymskiego z I w. n.e. Stanowi punkt centralny średniowiecznej Bolonii. Pomiędzy 1729 a 1768 r. kompleks został przebudowany i rozbudowany. Po likwidacji klasztoru część jego budynków i pomieszczeń pełniła różne funkcje, w tym funkcje publiczne. Mieściła się w jego części szkoła inżynierska. Po zjednoczeniu Włoch w 1871 r., w październiku 1874 r. utworzono bolońskie archiwum państwowe, które zajęło część obiektów klasztoru.
Zasób archiwum bolońskiego liczy 38 km akt zebranych w ponad 5000 zespołów o chronologii od X w. do XX w. Podstawową bazą badawczą jest ponad 400 inwentarzy analitycznych.