Rozproszone Archiwa NSZZ „Solidarność”
Konferencja naukowa w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej, 21 listopada 2013 roku, godz. 10.00.

Archiwa struktur organizacyjnych Związku NSZZ „Solidarność” (Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”, regionów, regionalnych komisji koordynacyjnych, tymczasowych zarządów regionów, komisji zakładowych i tymczasowych komisji zakładowych) trafiły w latach 1989-2013 do różnych archiwów: państwowych, samorządowych, prywatnych oraz organizacji pozarządowych. W części z nich przechowywane są jako zbiory historyczne. Ale o dokumentacji wielu struktur NSZZ „Solidarność” nie mamy żadnej informacji, …czy ich dokumentacja ocalała?

(In English)

W coraz większym tempie przestawiamy się na fotografię cyfrową. To, co było kilkanaście lat temu nowinką staje się standardem, a aparaty na film staja się rzadkością. Możliwość natychmiastowego sprawdzenia wyniku, powszechność zapisu obrazu w telefonach, tabletach, coraz tańsza pamięć cyfrowa i sprzęt fotograficzny powoduje, że robimy teraz o wiele więcej zdjęć. Jednocześnie jednak fotografia stała się czymś bardzo przejściowym. Kiedyś wklejało się zdjęcia do albumów, kolekcjonowało w pudełkach, dziś siedzą one jako pliki na dysku komputera, a gdy dysk padnie (wszystkie dyski to czeka), nagle tracimy nasze zasoby. Pisałem już wcześniej o osobistych archiwach cyfrowych, tym razem bardziej szczegółowo o tym, jak zapakować i przechować obraz cyfrowy.

Zapis obrazu to nie tylko zdjęcia. Skany dokumentów w archiwum to także zapis cyfrowy, który powinien wiernie odzwierciedlać oryginalny dokument. Jak wybrać najlepszy format i sposób zapisu tak, aby przetrwał dla następnego pokolenia, aby nasze wnuki mogły oglądać albumy dziadków, a archiwa przechowały bezcenne już (bo papier się rozpadł) obrazy archiwaliów? Zapisany obraz przechowujemy w opakowaniu zwanym plikiem (file). W dalszym ciągu będzie o formatach tych kopert, do których wkładamy zdjęcia - plików komputerowych, kompresji i metadanych a także przekładaniu obrazu z jednej koperty do innej (konwersji).

Rosja: „Białe Igrzyska” - oznaczono gryfem ”tajne” (ZSRR i zimowe Igrzyska Olimpijskie w latach 1956-1988) – wystawa materiałów archiwalnych i eksponatów muzealnych z różnych kolekcji, poświęcona historii udziału radzieckich sportowców w zimowych igrzyskach olimpijskich, a zorganizowana w związku z nadchodzącymi Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi w Soczi (2014), której otwarcie (w sali wystawowej Federalnych Archiwów Rosji, Moskwa, ul. Wielka Pirogowskaja 17) zapowiedziano na 29 listopada 2013 r.
Zimowe igrzyska olimpijskie od początku swojej historii w 1924 r. znajdowały się zawsze w centrum uwagi opinii publicznej i cieszyły się ogromną popularnością na całym świecie.

Konferencja odbyła się w auli Instytutu Historii Wydziału Historycznego UAM. Organizatorami byli: Zakład Archiwistyki UAM, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Sekcja Edukacji Archiwalnej Stowarzyszenia Archiwistów Polskich oraz Archiwum Państwowe w Poznaniu.
Obrady rozpoczęto od prezentacji grona przewodniczącego, w którego skład wchodzili: mgr Henryk Krystek (dyrektor Archiwum Państwowego w Poznaniu), prof. Irena Mamczak-Gadkowska (kierownik Zakładu Archiwistyki IH UAM), prof. Przemysław Matusik (dyrektor Instytutu Historii UAM), prof. Stanisław Sierpowski (były kierownik Zakładu Archiwistyki) oraz prof. Krzysztof Stryjkowski (zastępca dyrektora Archiwum Państwowego w Poznaniu).
Głos na początku zabrała prof. Irena Mamczak-Gadkowska, która przywitała przybyłych gości oraz wyjaśniła powody absencji prof. Władysława Stępniaka, Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, którą było jego uczestnictwo w otwarciu nowego budynku Archiwum Państwowego w Radomiu.