Rękopis Niśvāsattatvasaṃhitā, który jest przechowywany w Archiwum Narodowym Nepalu w Katmandu, prawdopodobnie jest najstarszym zachowanym rękopisem tantrycznym i jako taki jest ważnym źródłem dla wczesnej historii tantryzmu (za Wikipedią: tantryzm - „w hinduizmie i dżinizmie tradycja duchowego rozwoju oparta na filozofii monistycznej, uznającej, że wszystko, co istnieje, stanowi manifestację jednego bytu”). Tantryzm miał wpływ na wielkie religie azjatyckie, a nawet na islam praktykowany w Indiach. Na świat zachodni tantry wpłynęły poprzez praktykę jogi, która ma swoje korzenie w tantryzmie, jak również poprzez ruchy New Age.

Dnia 16 czerwca 2013 r. minęło okrągłe 60 lat od lotu w kosmos pierwszej na świecie kobiety. Walentyna Tiereszkowa (ur. w 1937 r.) na statku „Wostok 6” okrążyła kulę ziemską 48 razy, w czasie lotu trwającego dokładnie 2 doby 22 godziny 50 minut i 8 sekund.
Z tej okazji na stronie archiwów federalnych Rosji udostępniono bardzo ciekawą wystawę internetową poświęconą temu historycznemu wydarzeniu. 154 prezentowane na niej dokumenty, w tym bardzo dużo fotografii (także kolorowych), podzielono na pięć działów: «На Ярославской земле» („Na jarosławskiej ziemi” - czasy młodości Tiereszkowej; fotografie szkolne, zdjęcia z zajęć w Aeroklubie w Jarosławiu ), «Первая женская группа» („Pierwsza grupa kobieca” – oprócz W. Tiereszkowej, do lotu przygotowywane były jeszcze cztery kosmonautki), «Байконур. Старт» („Bajkonur. Start” – fotografie ze startu z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie), «Полет. Посадка» („Lot. Lądowanie” – m.in. zdjęcia Ziemi wykonane z orbity przez Tiereszkową) «Встреча» („Spotkanie” – czyli życie po locie w kosmos...).
Na wystawie jest wiele dokumentów dotąd nie publikowanych, w tym z lat 1959-1981, które zostały odtajnione dopiero w 2013 r.

Więcej: Триумф 1963 года: «Чайка» в космосе

oprac. Edyta Łaborewicz
AP Legnica

W dniach 3-5 czerwca 2013 r. w czeskiej Ostrawie (Ostrava) na śląsko-morawskim pograniczu, odbyły się obrady XV Konferencja Czeskich Archiwistów, czyli zjazdu gromadzącego pracowników różnych archiwów Republiki Czeskiej, jakie organizowane są, co dwa lata, u naszych południowych sąsiadów. Hasło obrad brzmiało: „Przemysł – miasto – archiwum. Archiwa a dokumentacja dziedzictwa przemysłowego” („Průmysl – město – archiv. Archivy a dokumentace průmyslového dědictví”).

Konferencję zorganizowały: Wydział Archiwów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Czech, Stowarzyszenie Archiwistów Czeskich oraz Czeskie Towarzystwo Informacyjne przy Archiwum Narodowym w Pradze. Bezpośrednimi gospodarzami imprezy były dwa ostrowskie archiwa, obchodzące w 2013 r. swoje jubileusze, a mianowicie: Archiwum Miasta Ostrawy (90-lecie) i Archiwum Przedsiębiorstwa „Vítkovice” S.A. w Ostrawie (60-lecie). Podobnie jak temat dostosowany do przemysłowego charakteru Ostrawy, również nieprzypadkowe było miejsce obrad – centrum kulturalne „Gong”, umieszczone w dawnym zbiorniku na gaz, byłej koksowni i huty żelaza Dolní Vítkovice.W obradach wzięło udział nieco ponad 200 archiwistów. Niestety, niektórzy nie dojechali, gdyż uniemożliwiła im to powódź, jaka w tych dniach dotknęła część zachodnią i północną kraju. Z tych powodów nie dotarło do Ostrawy część delegacji zagranicznych, m.in. z Austrii i Węgier. Przybyli zaś goście z Niemiec, Słowacji oraz z Polski. Nasz kraj reprezentowali Adam Banicki i Ivo Łaborewicz, jako delegaci Stowarzyszenia Archiwistów Polskich oraz Maciej Jasiński reprezentujący Polskie Towarzystwo Archiwalne. Dwa pierwsi wygłosili podczas obrad referaty, które zostały bardzo przychylnie przyjęte przez zgromadzonych.
Konferencję na wniosek dr Lenki Matušíkovej z Archiwum Narodowego w Pradze, poświęcono pamięci zmarłego 12 maja 2012 r. dr Vasclava Babički – dyrektora Zarządu Archiwów czeskich.

Każdy kto zawita w progi Archiwum Państwowego w Lucernie (Staatsarchiv Luzern) zauważy tajemnicze znaki wtopione w posadzkę tej szacownej instytucji. Trochę przypominają one piktogramy starożytnych cywilizacji, trochę dziecinne bazgroły, trochę znaki używane w zabawie w podchody. Nie jest to  oczywiście przypadek, lecz przemyślana koncepcja szwajcarskiego artysty Aldo Walkera, który projektując elementy wnętrza archiwum wykorzystał motywy zaczerpnięte z przechowywanej w archiwum  wyjątkowej, i równie frapującej dokumentacji.
Te tajemnicze znaki to tzw. Gaunerzinken, czyli tajne symbole wywodzące się z czasów średniowiecza, którymi posługiwali się ludzie pozostający poza marginesem społecznym- wędrowcy, żebracy, drobni przestępcy- aby przekazywać sobie w sposób niewerbalny informacje zrozumiałe tylko w swoim kręgu,  a dotyczące możliwości pozyskania schronienia ale także zasobności potencjalnych ofiar, rodzaju zabezpieczeń, grożących niebezpieczeństw i tym podobnych. W szczególny sposób posługiwanie się tymi znakami przypisuje się grupie etnicznej jeniszów, którzy często określani są jako germańscy Cyganie, ludności prowadzącej wędrowny, nieustabilizowany tryb życia, przez długie lata postrzeganej jako element zagrażający bezpieczeństwu ustabilizowanego, zamożnego społeczeństwa szwajcarskiego. Jak się okazuje język kodów  w epoce informatycznej nie odszedł całkiem  do lamusa jako ciekawostka historyczna wyciągnięta z zakamarków archiwum. Spore poruszenie wywołało pojawienie się kilka lat temu na domowych skrzynkach pocztowych właśnie takich znaków które informowały, że warto lub nie warto obrabować to domostwo, lub że mieszkanie posiada zabezpieczenia. Do akcji ostrzegawczej i jednocześnie uświadamiającej czym są te tajemnicze znaki włączyła się policja zbierając informacje o takich miejscach. Zareagowały na to także towarzystwa ubezpieczeniowe, które zaniepokoiła perspektywa wypłaty odszkodowań z tytułu kradzieży.