Podobnie jak w Polsce, w Szwajcarii  wykazy akt stanowią podstawę  rzeczowego i zgodnego  z prawem  zarządzania dokumentacją. Inne umiejscowienie gmin w systemie prawnym Szwajcarii jak również daleko bardziej zaawansowane regulacje dotyczące zarządzania dokumentacją elektroniczną sprawiają, iż obok wielu analogicznych rozwiązań jak w  systemie obowiązującym w Polsce,  wiele rozwiązań jest nowatorskich, nie znajdujących bezpośredniego przełożenia w praktyce polskiej. W samej Szwajcarii nie ma też jednolitych unormowań w zakresie zarządzania dokumentacją w organach gminnych, gdyż każdy z kantonów, a w szczególności archiwa kantonalne regulują to dla własnego terytorium. Ponadto wprowadzanie zaktualizowanych wykazów akt pozostawia się do decyzji samych gmin, a wprowadzanie w nich zmian pozostaje również w ich gestii,  po uzgodnieniach z archiwum kantonalnym. Szerzej o archiwach gminnych w kantonie Zurych pisaliśmy już na łamach Archnetu. 
Kantonalne prawo archiwalne (LS 432.111, § 8 Abs. 4) wymaga od podmiotów publicznych stosowania wykazów akt. Od początku lat 80-tych Archiwum Państwowe Kantonu Zurychu (Staatsarchiv des Kantons Zürich) opracowywało dla instytucji publicznych w tym gmin, wzorcowe wykazy akt, które powinny odzwierciedlać aktualne zadania tych instytucji. Opublikowane przykładowe wykazy akt bazują na zasadach zarządzania informacją zawartych w „Leitfaden zur Führung von Gemeindearchiven im Kanton Zürich”.

Ukazał się specjalny numer periodyku Comma nr 2011-2. Comma jest najważniejszą publikacją Międzynarodowej Rady Archiwów poświęconą zagadnieniom absorbującym międzynarodową społeczność archiwalną. Najnowszy numer jest szczególnie ważny ponieważ w całości został poświęcony standaryzacji w archiwach, a szczególnie wdrażaniu międzynarodowych standardów archiwalnych w archiwistykach narodowych. Numer otwiera wstęp przewodniczącej Komitetu Norm i Dobrej Praktyki (ICA/CBPS) Marion Beyea  (Dyrektor Archiwów Prowincji Nowy Brunszwik w Kanadzie). Ten niedługi tekst niezwykle celnie, w trzech słowach, oddaje to co dzieje się wokół norm międzynarodowych w archiwistyce: frustracja, ograniczenia, wartość. Patrząc na funkcjonowanie standardów w Polsce nie sposób nie zgodzić się z tak, w sumie gorzką, konkluzją. Międzynarodowa Rada Archiwów włożyła bardzo duży wysiłek w opracowanie standardów i ich wdrażanie. Lokalnie jednak nie okazuje się to łatwym procesem bo wymaga wiedzy i przełamania wieloletnich przyzwyczajeń. W tym kontekście poważną rolę zaczyna odgrywać wzajemna komunikacja pomiędzy środowiskami zawodowymi archiwistów.  Standardy stały się także osnową innych rozwiązań. Przywołany projekt  "Skrzynki z narzędziami" (La boite a outils), opracowany przez państwa regionu Pacyfiku oraz Australię i Nową Zelandię, wsparty zresztą bardzo mocno metodycznie przez Stowarzyszenie Archiwistów Francji  (projekt zaprezentowany na Międzynarodowym Kongresie Archiwów w Brisbane w 2012 r.) jest przedmiotem rozważań uczynienia go narzędziem zalecanym całej wspólnocie międzynarodowej. Rzecz już nie dotyczy opisu archiwalnego, czy szerzej informacji naukowej, ale zarządzania całym cyklem życia dokumentów. W świetle pracy z dokumentami elektronicznymi niezwykle cennymi okazały się wypracowane w Brazylii rozwiązania dotyczące oceny archiwów elektronicznych, które choć wypracowane lokalnie, mają szanse wejść do kanonu międzynarodowego. Wreszcie opracowywane i wdrażane narzędzie ICA-AtoM, które stało się pewnym probierzem podejścia do standardów ponieważ są one w nim w praktyce wykorzystywane w sposób kompletny.

Międzynarodowa Rada Archiwów  ogłosiła miejsce i termin  tegorocznej konferencji archiwów.
Podczas Międzynarodowego Kongresu Archiwów, w sierpniu 2012 r. w australijskim Brisbane, podjęto decyzję o zastąpieniu Konferencji Okrągłego Stołu Archiwów CITRA przez Konferencję Roczną. Pierwsze spotkanie nowego typu odbędzie się w dniach 23- 24 listopada 2013 r. w Brukseli. Tematem przewodnim będzie: "Odpowiedzialność, transparentność i dostęp do informacji". Konferencja związana będzie z realizowanymi inicjatywami: "Open Government Partnership" nakierowanymi na transparentność w rządzeniu i rolę archiwów w gwarantowaniu transparentności rządzenia oraz "Open Data" czyli dostępnością do danych publicznych. Nowoczesne technologie ujawniły nowe wyzwania stojące przed archiwami, administracją i społeczeństwem. Konferencja ma na celu przybliżyć gamę różnych problemów związanych z wymienionymi tematami.

Opublikowano już wstępny program. Przewidziano trzy równoległe seanse: "Otwarty rząd i dostęp do danych publicznych",  "Aktualne wyzwania w dziedzinie records management", "Prawda i pojednanie". Interesująco przedstawia się tematyka sesji równoległych, które w kilku blokach będą  omawiać takie zagadnienia jak: otwarty rząd i dostęp do danych publicznych, aktualne zadania w dziedzinie records management. Warto zwrócić uwagę na wystąpienie Aurélien Conraux, szefa do spraw zarządzania dokumentacją i archiwum  Biblioteki Narodowej Francji (B.N.F.) pt: "Records management czy za jego pomocą można zarządzać wszystkimi dokumentami i danymi?  Teoria i praktyka zarządzania w Bibliotece Narodowej Francji". Warto przypomnieć, przy okazji informacji o tym wystąpieniu, że instrukcja kancelaryjna B.N.F. uważana jest za wzorcową i jako taka została zamieszczona na stronach Archiwów Francji.

Wystawę otwarto 10 lipca 2013 r. w Jekaterynburgu, w Centrum Tradycyjnej Kultury Ludowej Środkowego Uralu (Центр традиционной народной культуры Среднего Урала, ул.Чапаева 10). Tragedia, która miała miejsce w Jekaterynburgu w nocy z 16 na 17 lipca 1918 r. – rozstrzelanie z wyroku bolszewików cara Mikołaja II, jego żony cesarzowej Aleksandry Fiodorowny, czterech córek i syna, a także przybocznego lekarza oraz trzech osób z dobrowolnej służby - do dziś przyciąga uwagę wielu ludzi należących do różnych pokoleń, żyjących w różnych krajach i w różnym stopniu znających historię Rosji. Okoliczności zdarzenia wywołują wiele kontrowersji, tak u specjalistów z różnych dziedzin nauki, jak i u ogółu społeczeństwa. Jednak wszyscy zgadzają się co do jednego: śmierć ostatniego cesarza rosyjskiego i jego rodziny to tragedia, której zbadanie i zrozumienie jest nie tylko ważne, ale wręcz niezbędne dla zrozumienia przeszłości Rosji i wyciągnięcia wniosków dla współczesności.

Nie jest przypadkiem, że wystawa o śmierci rodziny cara Mikołaja II została zorganizowana właśnie w 2013 roku, w którym jest obchodzona czterechsetna rocznica objęcia tronu rosyjskiego przez dynastię Romanowów. Między tymi dwoma wydarzeniami – z roku 1613 i 1918 – było przecież w dziejach Rosji wiele innych, tragicznych i heroicznych, a Rosja jako państwo przeszła trudną drogę, stając się pod koniec tego okresu mocarstwem o randze światowej. Przedstawiciele dynastii Romanowów, od władców najsłynniejszych do tych, którzy są mniej znani lub znani tylko naukowcom, przeszli tę drogę razem ze swoim ludem. Śmierć rodziny królewskiej także stała się integralną częścią tej przeszłości.