Wizualizacja spuścizny kulturowej: otwarte Linked Data w Carnegie Hall cz. 1

Rob Hudson - Photo by Gino Francesconi

Przedstawiamy gościnny blog Roberta Hudsona, archiwisty z Carnegie Hall w Nowym Jorku. Rob jest z wykształcenia muzykiem, zainteresowany archiwami, pracuje w Carnegie Hall od 1977 roku. Odkrywszy bazę danych występów w Carnegie Hall sięgających 19 wieku, Rob postanowił nauczyc sie programowania i dokonać konwersji danych w postać otwartego Linked Data tak, aby można było odkrywać powiązania i informacje o kompozytorach, wykonawcach i koncertach. Wielu polskich twórców i wykonawców przez lata brało udział w przedstawieniach w Carnegie Hall. Inicjatywa Roba przyczyni się, miejmy nadzieję, do udostępnienia ciekawego rozdziału z historii muzyki również polskim fanom.

Part I: Process

My name is Rob Hudson, and I’m the Associate Archivist at Carnegie Hall, where I’ve had the privilege to work since 1997. I’d like to tell you about my experience transforming Carnegie Hall’s historical performance history data into Linked Open Data, and how within the space of about two years I went from someone with a budding interest in linked data, but no clue how to actually create it, to having an actual working prototype.

First, one thing you should know about me: I’m not a developer or computer scientist. (For any developers and/or computer scientists out there reading this right now: skip to the next paragraph, and try to humor me.) I’m a musician who stumbled into the world of archives by chance, armed with subject knowledge and a love of history. I later went back and got my degree in library science, which was an incredibly valuable experience, and which introduced me to the concept of Linked Open Data (LOD), but up until relatively recently, the only lines of programming code I’d ever written was a “Hello, World!” - type script in Basic — in 1983. I mention this in order to give some hope to others out there like me, who discovered LOD, thought “Wow, this is fantastic — how can I do this?”, and were told “learn Python.” Well, I did, and if I can do it, so can you — it’s not that hard. Much harder than learning Python — and, one might argue, more important — is the much more abstract process of understanding your data, and figuring out how to describe it. Once you’ve dealt with that, the transformation via Python is just process — perhaps not a cakewalk, but nonetheless a methodical, straightforward process that you can learn and tackle, step by step.

Tegoroczna coroczna konferencja Międzynarodowej Rady Archiwów odbędzie się w stolicy Islandii Reykjaviku w dniach 28 – 29 września. Hasłem jej jest: „Archiwa: Dowody, bezpieczeństwo i prawa obywatelskie: Bezpieczeństwo, dyspozycyjność i niezawodność informacji”. Celem konferencji jest wskazanie i przeanalizowanie obszarów wrażliwych na szeroko rozumiane zagrożenia współczesności. Zbadanie badanie zdolności archiwistów i archiwów dla realizacji podstawowych celów społecznych takich jak bezpieczeństwo i ochrona informacji z punktu widzenia ochrony praw obywatelskich w szczególności wobec fenomenu współczesnego świata, jakim jest otwartość dostępu do informacji i danych.

Konferencja odbędzie się w trzech blokach tematycznych podzielonych na węższe zagadnienia:
1)    Bezpieczeństwo i przechowywanie informacji
a)    Zarządzanie ryzykiem i bezpieczeństwem informacji
b)    Normy i procedury bezpieczeństwa dla dokumentów aktywnych (records management) i archiwaliów
c)    Zagrożenia związane z wojnami, terroryzmem, katastrofami naturalnymi i zmianami klimatycznymi
d)    Ochrona autentyczności dokumentów aktywnych (records management), danych i systemów powiązanych
e)    Bezpieczeństwo, kradzieże i obrót archiwaliami

W nawiązaniu do bardzo udanej ubiegłorocznej konferencji historycznej nt. „Przestępstwa seksualne wczoraj i dziś” Wydziału Prawa Uniwersytetu Masaryka w Brnie także i w tym roku organizuje podobną konferencją, tym razem pod hasłem: „Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu wczoraj i dziś” (Trestné činy proti životu a zdraví včera a dnes), która odbędzie się w środę, 27 maja 2015 r.
Jak zauważają organizatorzy przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu należą bez wątpienia do najpoważniejszych występków ludzkich, ponieważ dotyczą najbardziej podstawowych wartości życia. Zagrożone one były najwyższymi karami od niepamiętnych czasów, ale wysokość tych kar nadprzestrzeni dziejów ulegała ciągłym zmianom. O tym m.in. mają dyskutować historycy prawna, specjaliści w dziedzinie prawa karnego z Czech i Słowacji, a także eksperci w sprawach karnych z praktyką prawniczą (naukowcy, eksperci medycyny sądowej i lekarze). Organizatorzy pragnął, aby wystąpienia koncentrowały się na różnych zjawiskach związanych z ustawodawstwem odnoszącym się do przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu człowieka od początku do chwili obecnej.

W sześć lat po katastrofie Archiwum Miejskiego w Kolonii ruszy budowa jego nowej siedziby. Już prawie 96 procent z 30 kilometrów akt przechowywanych w tym archiwum może być udostępniona użytkownikom w formie cyfrowej lub analogowej.  To naprawdę imponujący wynik biorąc pod uwagę skalę zniszczeń, jakie miały tam miejsce. Przypomnijmy więc pokrótce popołudnie  3 marca 2009 r. W kilka sekund, z powierzchni ziemi zniknął budynek Archiwum Miejskiego Kolonii, wraz z 30- kilometrowym zasobem archiwalnym obejmującym dzieje miasta i całego regionu, od wczesnego średniowiecza po czasy współczesne.
Archiwum kolońskie było uważane za „okręt flagowy” niemieckich archiwów komunalnych. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1322 roku, kiedy to cała jego zawartość mieściła się w drewnianej skrzyni.  W 1406 roku drewniana skrzynia, to było już za mało- archiwum miejskie znalazło swoje lokum pod wieżą miejskiego ratusza.  W archiwum znajdowało się m.in. 65 tys. dokumentów pergaminowych, setki tysięcy map i planów, około miliona fotografii oraz ok. 700 kolekcji prywatnych znakomitych obywateli Kolonii, pisarzy, kompozytorów, naukowców, architektów.
Przyczyną katastrofy były prawdopodobnie błędy popełnione w czasie prac podziemnych przy budowie linii metra. Śledztwo w tej sprawie trwa W wyniku tych wydarzeń uległ całkowitemu zniszczeniu budynek archiwum miejskiego, oraz przyległe do niego budynki, dwie osoby straciły życie, a ponad 36 rodzin straciło mieszkania. Zniszczeniu uległy również dwie szkoły Friedrich-Wilhelm-Gymnasium i Kaiserin-Augusta-Schule.
Z całości odzyskanych akt 35 % znajdowało się w stanie bardzo ciężkiego uszkodzenia, 50% ciężkiego i średniego, a tylko 15 % posiadało niewielkie uszkodzenia. Po odzyskaniu tej części zasobu, która znalazła się na powierzchni zapadliska, przystąpiono do prac związanych z wydobyciem pozostałych ok. 5 % zasobu, który znalazł się pod wodą. W bezprecedensowej akcji ratowania zasobu, eksperymentalnie wykorzystano platformę służąca wydobywaniu zatopionych archiwaliów.