91 lat temu, 30 stycznia 1933 roku, kanclerzem został mianowany lider największej partii w Reichstagu Adolf Hitler. Republika Weimarska zakończyła się gwałtownie wraz przejęciem władzy przez narodowych socjalistów. Demokracja ustąpiła miejsca nieludzkiej dyktaturze. „Z całą powagą przewiduję, że ten przeklęty człowiek zepchnie naszą Rzeszę w otchłań i przywiedzie naród do nieprawdopodobnej nędzy. Przyszłe pokolenia będą pana przeklinać w grobie za to, co pan uczynił” – stwierdził były sojusznik Hitlera gen. Erich Ludendorff w liście do prezydenta Niemiec Paula von Hindenburga, po mianowaniu Hitlera na urząd kanclerza. W lipcu 1933 r. NSDAP stała się jedyną legalną partią w Rzeszy. Po śmierci prezydenta Hindenburga w sierpniu 1934 r. Hitler połączył stanowiska kanclerza i prezydenta Rzeszy w funkcje „wodza i kanclerza Rzeszy” – Fuehrera.

Komentując wypowiedzi Władimira Putina z wywiadu, którego udzielił Tuckerowi Carlsonowi w dniu 9 lutego 2024 r., Szef Państwowej Służby Archiwalnej Ukrainy Anatolij Chromow zauważył, że Federacja Rosyjska wykorzystuje własne archiwa państwowe do rozpowszechniania propagandy. Stwierdził, że od niemal dziesięciu lat rosyjskie archiwa państwowe podlegają bezpośrednio administracji Prezydenta Rosji. Dokumenty przechowywane są w sposób jak najbardziej poufny. Ponadto, według A. Chromowa, Rosja dąży do całkowitego wyparcia wszystkich międzynarodowych projektów i „zagranicznych agentów” oraz promuje monopolizację rynku digitalizacji archiwów.

Archiwum Departamentalne w  Côte-d'Or w Burgundii zorganizowało otwarcie wirtualnej prezentacji archiwaliów związanych z uprawą winorośli i winiarstawa w Burgundii. Archiwum przechowuje źródła dotyczące produkcji wina w miejscowości Morey-Saint-Denis sięgające średniowiecza. W dniu 16 lutego 2024 r. nastąpiło otwarcie wystawy wirtualnej, w siedzibie archiwum, połączone z degustacją win.

To, co wydarzyło się 81 lat temu, w styczniu 1943 r. w Związku Sowieckim, w zakolu rzeki Don, było jedną z największych, jeśli nie największą, klęską armii węgierskiej w całej historii tego narodu. W czasie II wojny światowej, 2 Armia Węgierska walczyła na terenie Związku Sowieckiego po stronie niemieckiej. 12 stycznia 1943 r., przy minus 30-35 stopniach Celsjusza, Armia Czerwona przypuściła główny kontratak. Słabo wyposażona i podzielona 2 Armia Węgierska zaczęła się wycofywać; straty pogłębił rozkaz dowódcy, generała Gusztáva Jány'ego, który zabronił odwrotu i nakazał stosowanie drastycznych środków dyscyplinarnych. Wielu węgierskich żołnierzy padło ofiarą ataku armii sowieckiej, inni zamarzli na śmierć podczas odwrotu. Nie ma dokładnych danych na temat strat nad Donem - liczba ofiar wyniosła co najmniej 93 tysiące, ale źródła podają liczbę nawet 120–148 tysięcy poległych i zmarłych. Nie wiadomo też dokładnie, ilu żołnierzy zostało rannych i wziętych do niewoli.