Trwające od 7 lutego w stolicy Bośni i Hercegowiny demonstracje przeciwko bezrobociu i dalszemu zubożeniu społeczeństwa tego kraju, doprowadziły do  aktów krwawej przemocy i tym samym do niszczenia budynków publicznych. W piątek 8 lutego w Sarajewie, protestujący podpalili budynki prezydenckie, w których od 1947 roku swoją siedzibę miało również Archiwum Państwowe Bośni i Hercegowiny - Arhiv Bosne i Hercegovine.   Obecne demonstracje są najbardziej dramatycznymi wydarzeniami od czasu wojny w Bośni 1992-1995.

Fot. Archiwum Bośni i Hercegowiny i Augias

Międzynarodowy pełnomocnik na Bośnię Valentin Inzko poinformował stację ORF, że znaczna część archiwum w Sarajewie została spalona. Archiwum przetrwało trzy wojny, ale obecne "szkoda są ogromne ", powiedział wstrząśnięty tymi wydarzeniami Valentin Inzko. Prawdziwą tragedią jest to, że spalił się  magazyn, w którym przechowywano najstarszą i najważniejszą część zasobu  - od okresu osmańskiego do końca II wojny światowej. Były wśród nich cenne dokumenty, w tym kopie mikrofilmów dokumentów z archiwów Wiednia, dokumentacja Komisji Zbrodni Wojennych po II wojnie światowej, i inne. Informacje o niepowetowanych szkodach potwierdził dyrektor archiwum Saban Zahirović, na łamach  dziennika "Dnevni avaz". Pierwsze informacje o szkodach wraz z dokumentacją fotograficzną, dostępne są również na stronach archiwum. Duża część dokumentacji została całkowicie spalona, ale część można będzie jeszcze uratować.

Niedawno (w tygodniu 13-18 stycznia 2014) Electronic Frontier Foundation (EFF) zorganizowała “Tydzień praw autorskich”,  aby przypomnieć nam, jak złożony jest to problem oraz co możemy  i powinniśmy zrobić w sprawie praw autorskich. Dla każdego z sześciu tematów (po jednym na dzień), uczestniczące instytucje wniosły swój wkład w postaci blogów, artykułów i innych inicjatyw. Jest to fascynująca lektura, z którą warto się zapoznać. Poniżej krótkie omówienie zilustrowane cytatami z wybranych tekstów:

W krajach niemieckojęzycznych duża cześć archiwów gospodarczych zrzeszona jest w Vereinigung deutscher Wirtschaftsarchivare (VdW), które funkcjonuje od 1957 roku i zrzesza około 400 przedsiębiorstw i instytucji. Stowarzyszenie wydaje od 1967 roku swój specjalistyczny kwartalnik „Archiv und Wirtschaft”, który omawia ważne  zagadnienia z zakresu postępowania z dokumentacją instytucji gospodarczych, historii gospodarczej i biznesowej. Zawiera także recenzje publikacji i aktualne informacje na temat konferencji, szkoleń i wystaw.
W najnowszym numerze kwartalnika znajdziemy kilka ciekawych artykułów poświęconych źródłom historycznym dotyczącym reklamy, jej rozwoju i zmian jakim podlegała na przestrzeni dziejów. Niestety dla użytkowników sieciowych VdW udostępnia na przynętę, zwyczajowo tylko jeden artykuł z każdego numeru  - można uznać że najbardziej reprezentatywny dla numeru. Tym razem jest to tekst poświęcony źródłom historycznym dotyczącym reklamy luksusowych marek na przykładzie firmy Swarovski.

Przy opisie jakiegoś zasobu - książki, kolekcji medali, dokumentu, obrazu - mamy w zasadzie dwie możliwości. Dokonać opisu w postaci narracji (zwykle sięgamy do tego, co jest pod ręką, czyli w dobie komputerów po procesor tekstu). Albo dokonać opisu w postaci struktury - na przykład w tabeli arkusza rozliczeniowego. Opis w postaci narracji pozwala na pełna ekspresję intencji badacza, i jednocześnie prawie uniemożliwia dalsza automatyczną przeróbkę danych. W  Instytucie Piłsudskiego mamy doskonale zrobiony przez doświadczonego fachowca opis kolekcji falerystycznej, który ma postac narracji. Poszczególne elementy opisu (nazwa odznaki, jej twórca, miejsce stworzenia, daty itp.) są graficznie uwydatnione- np przez użycie czcionki wytłuszczonej, kursywy, przez oddzielanie elementów przecinkami, średnikami itp. Jednocześnie, jeśli jakiejś informacji brak, po przecinku znajdzie się już inny element opisu. Setki stron takiego tekstu wymagają wielu dni a nawet tygodni pracy aby zrobić prostą tabelkę którą można wyświetlić na stronie internetowej, gdyż zautomatyzowanie konwersji jest prawie niemożliwe.

Nawet prosta tabela w arkuszu rozliczeniowym daje strukturę - tytuł bedzie zawsze np. w kolumnie trzciej a data w siódmej itp. Jeśli więc użyliśmy jakiejś struktury, i nie mieszalismy np. miejsca z datą, mamy podstawy do użycia danych w różny sposób, taki, jakiego w danym momencie potrzebuje projektant wystawy, witryny internetowej czy inwentarza. Przy użyciu standardów metadanych najważniejszą decyzją jest użycie struktury adekwatnej do opisywanego zasobu. Przetłumaczenie tej struktury na taki czy inny standard metadanych jest wtedy zajęciem trywialnym. Mówiąc trywialnym mam na myśli to, że da się zautomatyzować - kiedy raz stworzymy algorytm konwersji, przeróbka 100 czy 100 tysięcy rekordów to tylko sprawa zapuszczenia komputera na sekundy albo godziny pracy.