Kolejna konferencja naukowa, zorganizowana przez Archiwum Nauki PAN i PAU, odbyła się w Krakowie w dniu 13 czerwca 2014 r. Tegoroczny temat to „Ocean wszechrzeczy … w spuściznach ludzi nauki i kultury”.
Konferencję rozpoczął prof. Jerzy Wyrozumski, Sekretarz Generalny PAU, podkreślając zasługę archiwów w odkrywaniu, zabezpieczaniu i włączaniu do obiegu naukowego spuścizn. Dr Rita Majkowska, dyrektor Archiwum Nauki, powitała gości i wprowadziła w tegoroczną tematykę.

Obrady prowadził prof. Zenon Piech, który przypomniał dotychczasowe konferencje, organizowane przez Archiwum, tzn. „Archiwa dla nauki. Dlaczego nauce potrzebne są archiwa naukowe?”, „Archiwa, biblioteki i muzea wobec nowych wyzwań w dobie digitalizacji”, „Zarządzanie procesem digitalizacji oraz prawne aspekty udostępniania kopii cyfrowych”, „Ocalone od niepamięci... Co kryją archiwa osobiste uczonych i twórców?”, „Czas zatrzymany… Fotografie w spuściznach uczonych i twórców”. Za istotny walor tych konferencji uznał towarzyszące im wystawy tematyczne oraz edycje materiałów. Zauważył też, że spuścizny po uczonych stanowią często istotne uzupełnienie dokumentacji placówek naukowych.

10 czerwca 2014 r. Sąd Apelacyjny Drugiego Okręgu (południowy Nowy Jork) wydał wyrok, przychylając się do argumentów HathiTrust i odrzucając apel kilku organizacji autorskich, w tym m.in. amerykańskego Authors Guild i szwedzkiego Sveriges Författarförbund. W podsumowaniu wyroku czytamy:

“...utrzymujemy, że doktryna “dozwolonego użytku” pozwala pozwanym na stworzenie bazy danych umożliwiającej przeszukiwanie pełnotekstowe dzieł objętych prawami autorskimi i na dostarczenie tych dzieł w formatach dostępnych dla osób niepełnosprawnych.”

Z okazji Międzynarodowego Dnia Archiwów w siedzibie Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w Warszawie odbyła się konferencja: "Powszechna Deklaracja Archiwów w doświadczeniach archiwów państwowych". Wybór powszechnej deklaracji jako tematu konferencji, w dniu obchodzonym jako święto archiwów w wielu już państwach swiata, nie był przypadkowy. Przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowej Rady Archiwów w Oslo, we wrześniu 2010 r., dokument, jest rodzajem manifestu ideowego całej międzynarodowej społeczności archiwalnej. Deklaracja mówi czym są archiwa, jaką rolę odgrywają w społeczeństwie i jakie stawiają sobie cele oraz co jest im niezbędne do ich realizacji.
Powszechna deklaracja archiwów została opublikowana w wielu językach. Tekst dostępny jest na stronie internetowej MRA, tekst polski natomiast opublikowało Stowarzyszenie Archiwistów Polskich. Pod opublikowanym na stronie MRA tekstem deklaracji każdy archiwista może się podpisać. Ten symboliczny gest jest ważny, ponieważ zawierania nie tylko credo ideowe archiwistów, ale także oczekiwania wobec rządów państw i decydentów, od których postawy wobec archiwów zależy realizacja celów deklaracji. Archiwa bowiem, będąc "depozytariuszem rozstrzygnięć, działań i pamięci" są równocześnie gwarantem demokracji i rządów prawa, a poprzez własną archiwów aktywność intelektualną i aktywność ich użytkowników,  wnoszą olbrzymi wkład w budowanie świadomości obywatelskiej.

10 czerwca 2014 r. uroczyście otwarto nowe i nowoczesne – co nie zawsze jest jednoznaczne – Archiwum Państwowe w Zielonej Górze. Relacje z tej uroczystości ukazały się w wielu mediach, także elektronicznych, nie ma więc potrzeby opowiadania po raz kolejny o nowoczesnych, funkcjonalnych pracowniach (konserwacji, digitalizacji, opracowania, udostępniania materiałów archiwalnych) i magazynach, przygotowanych na przejęcie w sumie ok. 11 km bieżących akt. Kto pamięta warunki pracy i przechowywania akt, jakie były możliwe do zapewnienia w pałacu w Starym Kisielinie, czuł się zbudowany faktem, że – jako kolejni - przesympatyczni pracownicy zielonogórskiego Archiwum doczekali się tak imponującego obiektu, współtworzącego - w sąsiedztwie Uniwersytetu Zielonogórskiego – intelektualne centrum miasta.
Nasuwa się również refleksja, że tak naprawdę ocenić i docenić obecną siedzibę Archiwum Państwowego w Zielonej Górze i jej walory mogą „koledzy po fachu”, na co dzień zmagający się z ograniczeniami i niedogodnościami siedzib archiwów państwowych, które były jedynie adaptowane z różnym powodzeniem na potrzeby archiwalne, a nie od początku do końca do potrzeb tych stworzone i dostosowane.

E.Łaborewicz
AP Wrocław/O Legnica