Narodowy zasób archiwalny tworzą materiały powstające i gromadzone przez różnorodne podmioty – państwowe, samorządowe, społeczne, prywatne, przez osoby fizyczne. Cenne zasoby z poprzednich epok, mniej lub bardziej odległych, przechowywane są w wielu archiwach i innych placówkach. Stanowią jednak wspólne dziedzictwo kulturowe, będące przedmiotem zainteresowania badaczy naukowych i pasjonatów hobbystów. Opiekunowie tego dziedzictwa zabezpieczali i udostępniali je zgodnie z różnymi zasadami. Z biegiem czasu kontakty różnych środowisk archiwalnych zaczęły być bardziej ożywione, podejmowano współpracę na polu naukowym, a także w praktycznych działaniach metodycznych.

Współpraca łączyła polskich archiwistów państwowych i kościelnych już wkrótce po odzyskaniu niepodległości, a na przełomie XX i XXI wieku stała bardziej intensywna. Najnowszym jej owocem jest dokument „Postępowanie z materiałami archiwalnymi w archiwach kościelnych. Katalog dobrych praktyk. Wersja 1.0”, przygotowany w ramach działania grupy roboczej do spraw archiwów kościelnych powołanej przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. W jej skład wchodzili przedstawiciele archiwów państwowych i kościelnych, łączący wiedzę i doświadczenie z różnych obszarów dotyczących archiwaliów.

W nocy z 25 na 26 kwietnia 1986 roku, w wyniku awarii w reaktorze Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, doszło do wybuchu wodoru, pożaru oraz rozprzestrzenienia się substancji promieniotwórczych. Była to największa katastrofa w historii energetyki jądrowej i jedna z największych katastrof przemysłowych XX wieku. 26 kwietnia 2021 r. przypada jej 35 rocznica. Archiwalna wystawa on-line przygotowana przez ukraińskie archiwa państwowe: obwodów kijowskiego i żytomierskiego, Centralne Państwowe Archiwum Stowarzyszeń Publicznych Ukrainy oraz Centralne Państwowe Archiwum Filmowe i Fotograficzne Ukrainy im. Pszenicznego, składa się z dokumentalnych zdjęć ze Strefy Wykluczenia wokół Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej (ukr. Зона відчуження Чорнобильської АЭС), protokołów posiedzeń Komunistycznej Partii Ukrainy, raportów i relacji członków partii i kierownictwa Elektrowni po awarii, fotografii i innej dokumentacji likwidatorów wypadku, a także z listów i telegramów osób, które ofiarowały pomoc ofiarom katastrofy.

Międzynarodowa Rada Archiwów poinformowała o śmierci dr Karla Kecskemeti, wieloletniego sekretarza generalnego MRA, związanego z pracami na jej rzecz od 1962 r.
Dr Karl Kecskemeti urodził się na  Węgrzech w 1933 r. Do Francji przybył jako uchodźca polityczny po wydarzeniach węgierskich pięćdziesiątego szóstego roku i już rok później rozpoczął pracę w archiwach państwowych. Współpracuował , z późniejszym Dyrektorem Naczelnym Archiwów Francji, Jean Favier. Bardzo szybko związał się z Międzynarodową Radą Archiwów i jej paryskim biurem piastując od 1962 r. stanowisko najpierw sekretarza, potem Sekretarza Wykonawczego (1969 - 1988) oraz Dyrektora Wykonawczego i Sekretarza Generalnego (1992 - 1999). Miał olbrzymi wpływ na międzynarodową archiwistykę. Bronił wartości podstawowych dla archiwistów i archiwów takich jak istotna rola archiwów jako platformy dla wzmacniania dialogu międzynarodowego podczas trudnych okresów w polityce międzynarodowej. Był renomowanym historykiem, któremu zachodni świat wiele zawdzięcza w zakresie zrozumienia współczesnej historii Węgier. Pozostawił także po sobie spuściznę dotyczącą archiwów i teorii archiwistyki.

W tym roku pracownia konserwatorska i restauratorska Powiatowego Archiwum Państwowego w Domažlicach z siedzibą w Horšovskim Týnie (Státní okresní archiv Domažlice se sídlem v Horšovském Týně), będącego Oddziałem Obwodowego Archiwum Państwowego w Pilźnie (Státního oblastního archivu v Plzni) będzie obchodzić 25-lecie istnienia. Z tej okazji postanowiono zorganizować spotkanie wszystkich osób zajmujących się konserwacją i restauracją archiwaliów, tj. restauratorów, konserwatorów i archiwistów.
Miejscowa pracownia konserwatorska urządzona została pod koniec 1995 roku na strychu głównego budynku Archiwum. Bezpośrednią inspiracją do jej powstania był tragiczny stan starego zasobu aktowego. Zaawansowana degradacja XVII – XIX-wiecznego materiału ograniczała jego czytelność, a tym samym wartość informacyjną. W 1996 roku nowopowstały warsztat został wyposażony w sprzęt i odpowiednie materiały i rozpoczął samodzielną działalność. Koncentruje się ona głównie na konserwacji i renowacji papieru czerpanego, obróbce pospolitego materiału aktowego oraz konserwacji i renowacji historycznych opraw, pergaminów i pieczęci. Wyposażenie stanowiska pracy umożliwia stosowanie wszystkich najczęściej stosowanych technik: klejenia, laminowania na zimno oraz uzupełniania papieru. W związku z obróbką papieru czerpanego w tutejszej pracowni zaczęto odtwarzać historyczne introligatorstwo. Konserwatorzy zajmują się również obróbką dokumentów pergaminowych i pieczęci. Przez ich ręce przeszedł np. duży zbiór najstarszych dokumentów z miasta Cheb oraz zbiór dokumentów archiwum rodzinnego Windischgrätzów, przechowywanych w oddziale w Klatovy. Konserwację uszkodzonego materiału papierowego umożliwia metoda laminowania jednostronnego lub dwustronnego na laminarce, która została uruchomiona w pracowni konserwatorskiej latem 2005 roku. Archiwum Państwowe zapewnia także konserwatorom zabytków możliwość konsultacji i staży.