W dniu 11 września 2024 r.przewodniczący Państwowej Służby Archiwalnej Ukrainy Anatolij Chromow, przebywając w Berlinie, odwiedził tamtejszy Instytut Pileckiego. Podczas konsultacji z Hanną Radziejowską, dyrektor Instytutu, osiągnięto porozumienie w sprawie dalszego wsparcia ukraińskich archiwów, a w perspektywie –także podpisania Memorandum o współpracy, które zapewni staż ukraińskim archiwistom, oraz publikacji i digitalizacji dokumentów dotyczących historii przeciwstawiania się ludności ukraińskiej i polskiej totalitaryzmowi.

Źródło:

gov.ua: Консультації з керівництвом Інституту Пілецького в Берліні

oprac. Edyta Łaborewicz
AP Wrocław O.Bolesławiec

Instytut Historii Czeskiej Akademii Nauk, przy wsparciu Strategii AV21: Program badawczy „Tożsamości w świecie wojen i kryzysów”, organizuje w dniach 14–15 października 2024 r. warsztaty nt. „Kartografia etnolingwistyczna (XVIII–XXI wiek) w perspektywie porównawczej: gatunek, konflikty polityczne, pamięć”. Miejscem spotkania będzie Akademickie Centrum Konferencyjnym (AKC), Husova 4a, 110 00 Praha 1.
Mapy etnolingwistyczne są ważnym elementem współczesnej kartografii politycznej. Gatunek ten narodził się w Europie pod koniec XVIII wieku, a następnie przeszedł burzliwy rozwój, głównie z powodu organizacji spisów statystycznych, rozwoju technologii druku, wysiłków państw na rzecz terytorializacji (centralizacji) i wzrostu nowoczesnego nacjonalizmu. Wraz z rozwojem masowej piśmienności i masowej polityki mapy etnograficzne stały się ważnym medium debaty publicznej. Różne techniki rysunkowe pojawiły się, aby służyć celom politycznym ruchów narodowych i terytorialnym aspiracjom państw narodowych. Mapy etnolingwistyczne stały się częścią programów nauczania, agitacji politycznej i konfliktów narodowych. Stały się ważnym argumentem w powojennych negocjacjach dotyczących nowych granic. Były również ważnym narzędziem propagandowym dla ruchów dążących do rewizji terytorialnej „niesprawiedliwych” granic. Podejmowano jednak również wysiłki na rzecz współpracy międzyetnicznej w kartografii oraz przyjmowano innowacje ukierunkowane na kartografię „naukową” i neutralną, takie jak metoda kropkowa. Po 1945 roku gatunek ten stracił wiele ze swojego potencjału politycznego z powodu dyskredytacji idei ekspansji terytorialnej w Europie, ale odrodził się podczas postkomunistycznych konfliktów etnicznych (kraje postsowieckie, post jugosłowiańskie) lub konfliktów etniczno-religijnych na Bliskim Wschodzie.

Ochrona zabytków i opieka nad nimi to bardzo ważne zjawiska towarzyszące rozwojowi miast w XIX i XX wieku. Jednocześnie ich instytucjonalizacja stanowi także ważny nurt modernizacyjny, szczególnie w historii dużych miast.Dlatego też Archiwum Miasta Stołecznego Pragi organizuje międzynarodową konferencję dotyczącą konserwacji zabytków w miastach w XIX i XX wieku i jej tradycji pod hasłem: „Obywatelskim obowiązkiem każdego z nas jest pomoc w ochronie zabytków”.
Główny nurt tematycznym konferencji stanowić mają następujące pytania:Jaką rolę w powstaniu i funkcjonowaniu opieki nad dziedzictwem oraz w ochronie zabytków nieruchomych i ruchomych w przestrzeni miasta odegrały same miasta, czyli ich administracja, na której czele stoją reprezentacje polityczne? Jakie instytucje i zakłady miejskie były w to zaangażowane? Jak przejawiało się pozytywne lub negatywne ścieranie się/wpływ interesów jednostek lub instytucji miejskich, czy też państwowych w opiece nad zabytkami oraz na rzecz ich zachowania lub przeciwnie – niszczenia? W tym wszystkim istotny jest również poziom percepcji zbiorowej lub indywidualnej, tj. jak mieszkańcy miast postrzegali, identyfikowali się lub angażowali w ochronę zabytków? Organizatorzy chcieliby poszukać odpowiedzi lub wyjaśnień na te pytania nie tylko w odniesieniu do Pragi i innych czeskich oraz morawskich miast, ale chcieliby również wziąć pod uwagę sytuację w innych środkowoeuropejskich stolicach.

W dniu 12 sierpnia 2024 r. w Budapeszcie Bahija Simou, dyrektor Królewskich Archiwów Maroka (Moroccan Royal Archives), i Csaba Szabo, dyrektor generalny Węgierskich Archiwów Narodowych (Magyar Nemzeti Levéltár), podpisali umowę o partnerstwie. Celem umowy jest wzbogacenie zasobów archiwalnych, promowanie wymiany i dzielenia się umiejętnościami pomiędzy obiema instytucjami w dziedzinie archiwizacji i digitalizacji, a także organizowanie wspólnych konferencji i wystaw. W przyszłości do współpracy ma zostać zaproszone Austriackie Archiwum Państwowe (Österreichisches Staatsarchiv).