W roku bieżącym Wojskowy Instytut Historyczny (Vojenský historický ústav) w Pradze, przy współpracy z Parlamentem Republiki Czeskiej, w ramach cyklu spotkań pt. „Lata przykute do pola 1914-1918” (Léta do pole okovaná 1914-1918) zorganizuje kolejną konferencję naukową poświęconą setnej rocznicy I wojny światowej. Ta druga międzynarodowej konferencji, odbędzie się pod hasłem „Rok 1915 – nowi wrogowie, nowe wyzwania” (1915 – noví nepřátelé, nové výzvy) w dniach od 22 do 24 września 2015 r.
W zaproszeniu do udziału w konferencji jej organizatorzy napisali m.in.: „Zmagania 1914 roku pod wieloma względami wykazały, jak inna będzie to wojna od dotychczasowych. Walczącym armiom i państwom towarzyszyła niespotykana dotąd rywalizacja na zapleczu frontów, ukierunkowana na wynalezienie coraz bardziej wyrafinowanych środków technicznych i taktycznych, mających przyczynić się do pokonania wroga. Działania wojenne przeniosły się z frontów na ich tyły, gdzie niszczące ramiona wojny ogarniały stopniowo całe społeczeństwa.
Nie pojawili się nowi nieprzyjaciele na polach walki, za to sama wojna stwarzała coraz więcej zjawisk wrogich życiu człowieka w jego codziennej egzystencji. I one to niosły ze sobą, zarówno dla państw uczestniczących w konflikcie, jak przede wszystkim dla ich obywateli, wyzwania dotąd nieznane i to we wszystkich płaszczyznach istnienia”.

W dniach 10-12 czerwca 2015 r. miała miejsce wizyta delegacji Narodowego Archiwum Historycznego Białorusi w Mińsku, na czele z dyrektorem Archiwum Dmitrijem Jacewiczem, w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (Warszawa). W oficjalnym spotkaniu, poświęconym perspektywom współpracy polskich i białoruskich instytucji archiwalnych i muzealnych, stronę polską reprezentowali: gospodarz spotkania, dyrektor Muzeum w Wilanowie Paweł Jaskanis, Dorota Janiszewska-Jakubiak – zastępca dyrektora Departamentu Dziedzictwa Kulturowego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych dr Andrzej Biernat.
W wyniku spotkania, podpisana została długoterminowa umowa między Archiwum i Muzeum w sprawie współpracy w zakresie naukowego wykorzystania spuścizny archiwalnej  Sobieskich, przechowywanej w mińskim Archiwum w zespole „Archiwum Sobieskich z Oławy” (archiwum Sobieskich pochodzące z Oławy na Dolnym Śląsku, zaginione w 1945 r. w Berlinie, które odnalazło się pod koniec lat 90. XX w. w archiwum w Mińsku).

Wiecej:
15 чэрвеня 2015 г. на сайт дададзена інфармацыя
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

oprac. E. Łaborewicz,
AP Legnica

Akta procesu „Baader-Meinhof”, równo 40 lat od jego rozpoczęcia,  trafiły na półki Archiwum Federalnego w Niemczech.  Na początku lat 70-tych świat elektryzowały wiadomości o kolejnych zamach i aktach terroru,  w dostatniej  części Europy, których autorami byli bynajmniej nie islamscy terroryści. Był to jeden z najgłośniejszych procesów sądowych lat 70-tych,  jednej z najbardziej okrutnych i desperackich  lewackich grup terrorystycznych, czyli Frakcji Czerwonej Armii (niem. Rote Armee Fraktion, w skrócie RAF), zwanej także grupą Baader-Meinhof. Była to zachodnioniemiecka, skrajnie lewicowa organizacja terrorystyczna, odwołująca się do maoizmu, marksizmu i ich pochodnych. Swoje korzenie wywodziła z młodzieżowych ruchów przełomu lat 60 i 70-tych kwestionujących podstawy zachodniej demokracji, imperializm (ale tylko amerykański) oraz powierzchowność rozliczeń z nazizmem. W sposób oczywisty formacja ta wspierana była przez Związek Sowiecki. Sama grupa określała się jako antyimperialistyczna grupa miejskiej partyzantki zaangażowanej w zbrojny opór wobec rządu, któremu nieformalnie wypowiedziała wojnę, i  który oskarżała o wdrażanie modelu państwa faszystowskiego.

W dniu 2 czerwca 2015 r. odbyła się w Toruniu konferencja podsumowująca projekt realizowany przez Archiwum Państwowe w Toruniu i Archiwum Państwowe w Bydgoszczy przy udziale Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych.

Uroczystość prowadzili Beata Herdzin, dyrektor toruńskiego archiwum, oraz Eugeniusz Borodij, dyrektor archiwum w Bydgoszczy. Przypomnieli początki i przebieg prac, dziękując przede wszystkim pracownikom obu archiwów, a także licznym współpracownikom zewnętrznym, bez których realizacja szczytnych założeń w czasie bardzo krótkim nie byłaby możliwa. Władysław Stępniak, Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych w słowie wprowadzającym podkreślił rangę i znaczenie projektu nie tylko dla tych archiwów, które go realizowały.